پرســـــــش 

به سجده می رود
و برخاک مرده بوسه می زند
و تاری از کلاف درهم "امن يجيب"
ورای خويش می تند
با فوت و فنی عتيق که او راست

اين گونه ديو و دد از خود می رماند
تا بماند و خاری باشد درچشم آب و آفتاب

از زهدان کدام زينده ای
که استغفارت تار و مار شادی‏ست
و آئين‏ات انکار ِ آدميزادی؟

از کدام جهنم دره ای
که برشور و شادی روی ترش می‏کنی
و کوچه بر آفتاب می بندی؟

درهــــم 

دموکراسی

دموکراسی بدترين شيوه اداره جامعه انسانی‏ست. البته شيو‏‏ه‏های ديگر بسی بدترتراست. پس اگرچه در ميان روش‏هايی که تا کنون برای گرداندن جامعه به ذهن انسان رسيده است، دموکراسی از همه بهتر و ارجمندتر است، اما اين چگونگی به معنای خوبی آن نيست. چرا؟

برای اين که انسان به گوهر،جانوری خودکامه و خويشخوشخواه است و خوش ندارد که کسی يا چيزی جلوگير او باشد و او را از آنچه می خواهد کند، بازدارد. اما دموکراسی خواهش‏ها و آرزوهای فرد را تا مرز حقوق ديگران ميدان می دهد و به کسی اجازه دست اندازی به گستره حقوقی ديگران نمی دهد. پذيرش اين چگونگی، يعنی قيد و بند‏های فراوانی که تنها فرد را در گستره خيال، آزاد می گذارد.

با اين همه، فرهنگ دموکراتيک، گستره آزادی‏های فردی را تا جايی که به آزادی ديگران زيانی نرساند، محترم می شمارد. شيوه‏های ديگر، همين يکی را نيز از فرد دريغ می کنند و در گستره خيال نيز، بايدها و نبايدهای بسياری دارند.

***

گم شده.

هف هش ده سالی می شود که او را نديد‏ه‏ام. گمٌ و گور شده است. اين را همه دوستانش پذيرفته‏اند. شبی خود را از شٌر ِبيشتر چيزهايی را که به او آموخته‏ بودند، رهانده است. می پرسی چه جوری؟ شاشيده بود به همه چيزهايی که آموخته بودندش. آن هم نه درخواب. از آن پس ديگر کسی پيدايش نکرد.
***

نکـــته

گلستان سعدی و سياست نامه خواجه نظام الملک دو گواهينامه تاريخی اين نکته اند که شاهان ايرانی موجوداتی نادان، خونخوار، خطرناک و دمدمی مزاجی بوده اند که بهتر می بوده است آنان را با بافتن آسمان و ريسمان بهمديگراز سزای اعمالشان ترساند.

***

باقلوات است پدرسوخته!!

چندی‏ست در پی ريشه واژه "باقلوا" هستم و هرچه بيشتر می گردم کمتر می‏يابم. پرسش من اين است که اين واژه ريشه‏اش از چه زبانی‏ست و چه معنايی دارد؟ فرهنگنامه‏های فارسی هم پاسخی برای اين پرسش ندارند. فرهنگنامه دهخدا، شيوه پختن باقلوا را هم در زير اين واژه آورده است، اما اشاره‏ای به ريشه آن نکرده است.

اگر شما پاسخ اين پرسش را می دانيد، برای من هم بنويسيد.

***

از گرانان ِجهــان 

پيش بينی آينده ايران 

سال‏ هاست که بررسی واکنش ‏ها بازتاب ‏های رفتاری و کرداری گروه‏ ها، سازمان ‏ها و حکومت ‏ها، ابزار تازه‏ای برای برنامه ريزان سياسی و اقتصادی فراهم آورده است که با کاربرد استراتژی‏های حکومتی هرکشور را در رويارويی با کشورهای ديگر شکل می دهند. اين بررسی را پيدايش کامپيوترهای پرتوان آسانتر کرده است و امروزه کمتر استراتژيست نظامی و يا اقتصادی را می توان يافت که خود را دانش و داده ‏های ترفند شناسی مدرن بی نياز بداند.

من در پيش‏تر فشرده وار به ترفند شناسی و کاربرد روزافزون آن در اينجــا اشاره‏ ای کرده ام. امروز با ديدن سخنرانی کوتاهی درباره آينده اتمی ايران دريافتم که ترفند شناسی با شتاب بسی بيش از آن که پنداشته می شد، باليده و فراگير شده‏ است. اين پژوهشگر سخنران با بکارگيری شيوه ترفند شناسی برآن است که در ايران تا دو سال ديگر نهادهای مالی دست بالا را خواهند داشت و علمای غير دولتی که اکنون خاموشند، قدرت بيشتری خواهند گرفت اما احمدی نژاد بی اعتبارتر از پيش خواهد شد.

اين سخنرانی را در اينجا می توان ديد. ‏