تاکِ این خاک
رویای سبوی تشنه را شیرین می کند
چون برمی آِید
خیزان و ریزان
از آویزه های روشنِ انگور.
خاکِ این تاک را رویایی دیگر است.
سَبُک
در جنگلی از جوانه نشسته است
خاموش و تابناک
و سر می جنباند
در بازیِ نسیم و نوازش
آرام و بی خیال
با آتشِابی که در نهادش
قطره
قطره
قطره بجوش می آید.
تاکِ این خاک را رویایی دیگر است.
