| |
جنگِ جهانیِ کرونا و پی آیندهای روانیِ آن
واتابهای اپیدمی‌ها و پندمی‌های فراگیر را باید همسنگِ بلایای بزرگ طبیعی مانندِ آتشفشان، زلزله، شهاب ریزان، سونامی، خشکسالی و جنگل سوزیهای بزرگ دانست. این رویدادهای گهگاهی، نه تنها زیستراه گیاهان و جانوران را دگرگون می‌کنند بلکه گاه با بدرکردنِ گونه‌های بسیاری از گیاهان و جانوران از گستره‌ی طبیعت، هارمونی و هماهنگی زیستی و ربستبومی را نیز چنان درهم می‌ریزند که گاه رشته کوهی در خود فرو می‌ریزد و دریا را بسوی خود می‌کشاند و قله‌ای، بسترِ دریا می‌شود و در جایی دیگر، لخته سنگی پُرپهنا که میلیونها سال بسترِ ژرفِ دریا بوده است، می‌کوهد و سر برمی افرازد و قله‌ی کوهی بزرگ می‌شود. اگر از این چشم انداز به هنگامه‌ی کرونا بنگریم، دیگر از آتشی که اکنون این ویروس در جهان می‌سوزاند، شگفت زده نمی‌شویم و از خود از نمی‌پرسیم که چرا حکومت‌ها این چنین در برابرِ آن ناتوان مانده‌اند.
دنبــــاله
|
|
|
