می آيـد و نمی آيـد، نـوروز، سـال ها سـال اسـت
يعنی که سال ها سال است که حال ما همين حال است
تحـويل مـی شـود سـالی، آنـگاه مـی زنی فـالی
شايد که نو شود حالی، نه، بازهم همان فال است!
گويند روز پيروزی ست، نوروز راز بهروزی ست
اما کدام پيروزی، يا اين چه "احسن الحال" است؟
چون ره بـَرَد به بهروزی، خواب و خـيال نـوروزی
کی نو شود زمان تا کار براين روال و منوال است؟
نه، نو چگونه گردد روز، تا سرزمين ما هر روز
يا دست شاه خود خواهی ست، يا دست شيخ ِرمال است
فـرقی نمی کند تا که، اين آش هسـت و اين کاسـه
کاين زادروز جمشيد است يا روز شيخ خلخال است
تا روزگـار ما اين اسـت، تا دل غمـين و چرکـين اسـت
هر روز، همچو ديروز است، هر بُرج، بُرج اغفال است
بـردار دسـت از ايـن بـازی، وز اين خـيال پـردازی
این شیر بی سر و يال است اين مرغ بی پروبال است
کی تازه می شـود حالی، تا نو شـود دل و بالی
می آيد و نمی آيد – نوروز- سال ها سال است
