ویروس
کرونا، نه شعله‌ی آتش خشم خداوند است و نه ساخته‌ی آزمایشگاه‌های چینی و یا
امریکایی. این ویروس ناشی از هنجارهای زیستیِ آلوده‌ی برخی از چینی‌ها و نیز
مسافرانی ست که آنرا از چین به کشورهای دیگر برده‌اند. دلیل بنیادی این چگونگی آن
است که در اقتصاد و بازرگانی جهانی، زیانهای زیستبومیِ تولیدِ انبوه و جابجایی
اجناس از قاره‌ای به قاره‌ی دیگر، بی بها پنداشته می‌شود و هیچگونه ریسک آزمایی
نمی‌شود. ناگهانی بودنِ بلای کرونا بمعنای غیرمنتظره بودن آن نیست. در چند دهه‌ی
گذشته، صدها رپورتِ آکادمیک و صدها سمینار و کنفرانس و نشست و همایش و فیلم در
کشورهای گوناگون، خطر جدیِ درگرفتنِ اپیدمی ویروسی در جهانِ کنونی را گوشزد کرده
است. چندین سناریو و داستان نیز در این باره نوشته شده است. ۳ اما علیرغم همه
این گفت و نوشتها و کوششها، تاکنون هیچ گامی در راه پیشگیری از این خطر برداشته
نشده است و کسی جلودارِ خیزش و گسترشِ ویروسهای انگلی که توانایی آلودنِ همه‌ی
زیستبومها را دارند، نبوده است.
این گونه
است که کرونا، این ویروس تازه وارد، اکنون یکه تاز، موج سوارِ اقتصادِ جهانی ست.
