آزادی های يواشکی از آن دست که تب رسانه ای اش جهان
را گرفته است، بسيار قابل درک و ستودنی ست. اما شوربختانه، آزادی های اين چنينی
زود گذرهستند. هيچ آرمانی بی پشتوانه نهاد ی احتماعی تحقق نمی يابد و هيچ حقی تا نهادينه نشود ماندگار نخواهد شد. نهادينه شدن هر حق در
گروی پيدايش زمينه دموکراتيک کوشش های اجتماعی
ست. گفتمان هايی مانند؛ آزادی، حق، دموکراسی، دادگستری و برابری طبيعی
نيستند. اين ها دستاوردهای تاريخی انسان ِ آگاهند که به دشواری بدست آمده اند.
دشمنان اين دستاوردها، هميشه و در همه جا، زورمندتر و کاردان تر و ترفندمندتر از
دشمنان ديکتاتوری و بيداد و نابرابری هستند.
بـله، چيزی بنام "حق طبيعی" در جهان وجود
ندارد. هر حقی دستاوردی دشوار است که با گذر از سنگلاخ ِ تاريخی پرستيز بدست آمده
است و نياز به و نگهبانی و پاسبانی هماره
نهادی دارد. حقی که نهادينه نشود، حق نيست. موجی گذرا با رنگ های عاطفی گوناگون
است که پاياندادی جز افسردگی همگانی ندارد.
