شايد از آنروست که ما تازه به روزگار" زبان آگاهی" پا گذاشته ايم. يعنی که تاکنون کاربرانِ نا آگاه زبان، اين پديده ژرف و شگفت بوده ايم و نيازی نيز به آگاهی از آن و پرداختن بدان و شناسايی چيستی آن نداشته ايم. اين ناآگاهی از خويشتن ِ خويش و جامعه و جهان، يکی از ويژگی های تاريخی ماست. گويی که ما هماره با طبيعت زيسته ايم و هرگز توانايی جدا کردن خود از جهان و فاصله گرفتن از آن را نداشته ايم و اکنون در پی رويداد ژرف بی همانندی در تاريخ بشری، يعنی انقلاب 57، اندک اندک داريم از خواب هزاره های کهن بيدار می شويم و خود را از بودن
با طبيعت جدا می کنيم وآگاهانه پا
در طبيعت می گذاريم. اگر چنين باشد اين بزرگترين رويداد تاريخ ذهنيت ما خواهد بود.چنين باد.
دنبــاله
