واژه عربی ِ "عروس"، که به زبان فارسی نيز راه يافته است، همان اروس (Eros)، نام ِالهه عشق در يونان باستان است که از زبان يونانی به زبان عربی صادر شده است. واژه همريشه ديگری در اين باره، که در زبان فارسی کاربرد چندانی ندارد، "عرس" ( به ضم عين و سکون را) می باشد که به معنای جشن و شادمانی و سرور سرخوشی ست و امروزه می توان واژه "بزرگداشت"، را نيز يکی از معناهای آن دانست. پس رفتارها و کردارهای "اروسی"، در فرهنگ و زبان فارسی ريشه ای کهن دارد و ما همچنان زناشويی را عروسی می ناميم.
دنبــاله
