زبان، نبض ِ تپنده فرهنگ است. با بررسی زبان ِ هر فرهنگ می توان به دانش بسياری درباره آن فرهنگ دست و يافت و بخش هايی از باورها و برآيندهای آن را بررسيد. گمان نمی کنم که در گستره روانشناسی مدرن، پديده ای شگفت تر و ژرفتر از زبان باشد. زبان، خانه ذهن انسان و کارگاه انديشه و خيال اوست. اين پديده با آن که چشمه ِ زاينده همه افسانه های جهان است، اما خود ريشه در ابر و ابهام افسانه ها دارد و در بينش افسانه ای هستی، پيش تر از آن که جهان پديد آيد، بوده است؛ " ... و خدا گفت: روشنايی، و جهان روشن شد."
