گره بگشای از ابرو، بهار است
چمن بيدار و آهو باردار است
هوا هنگامه ای از عطر رويش
زمين آبستن صد چشمه سار است
برآی از خود، برافشان گل، رها کن
رها کن، زندگی ناپايدار است
ببين، بشنو، بخوان آرام، آرام
پيامی را که روی شاخسار است
نسيمی را که خيزد از دل کوه
و آوازی که در هر جويبار است
بيابان "را گل خوشبو گرفته " ست
شــکوفه در هوای انفـجار است
پرستو در هوای تازه پرّان
و بلدرچين دوباره بی قرار است
چه نرگس ناز و نازک برگ و نوروست
چه پيچک تازه روی و تابدار است
نشسته دسته دسته، بافه بافه
کنار چشمه جلبک در چه کار است
دلا از نااميدی دست بردار
بهار است و بهار است و بهار است
