| |
چشمانت را ببند و خورشيد را در جانت خاموش کن
کردی؟
و دريا را از نقشه جغرافيای جهانت بردار
تا ريشه ِ هر ترانه در خاموشی بخشکد
و گيسوان بيد در دست باد، بيهوده بشوخد
بهتر شد!؟
اينک هر درخت، عرعرِ آورگی ست
آسمان،…. - کدام آسمان؟ خورشيد مرده است. -
ديگر هيچ انگيزه و رنگيزه ای دلی را هوايی نمی کند
کوه ها در غربت غمناک خويش غنوده اند
و رودها در سياهی گم می شوند
و باران،
ترانه بی ترنم تنهايی ست.
بهتر نشد!؟
تو چشمانت را ببند و تاری بتن
از آيه "ا َمن ِ يُجبب"، برگرد ِ خويش
با فوت و فنی عتيق که تراست
تا بتارانی شيطان را
تو چشمانت را ببند و بمير
که اينجا خانه شيطان و شور و شيدايی ست.
|
|
|
