ما مردم ساده ای هستيم. ساده ترهم شايد. آنسان ساده که خودمان را زرنگترين مردم دنيا می شماريم. برخی می گويند که ما از خودمان هم زرنگ تريم. اين پنداره ويژه همه آنهايی ست که نمی توانند از نقطه ناممکن به خودشان بنگرند.
- نقطه ناممکن!؟
- يعنی نقطه ای بيرونِ از کيسه تن ِ خود. يعنی اين که از تن خودت بزنی بيرون و چند قدم از خودت دور شوی و به خودت بنگری. آنگاه می توانی از چشم انداز ديگران به خودت نگاه کنی.
بله، ما مردم بسيار خامی هستيم. البته ما تنها نيستيم ها. خوشبختانه و يا بدبختانه، خامی انحصاری نيست. اما خب، ما هم هستيم. ديروز و امروزمان هم همين را می گويد. مردمی ساده و خام و نافرهيخته. با شما نيستم ها. گمان هم نکنی که دارم ناسزا می گويم. نه.مرادم اين است که ما آمادگی زندگی در دنيای بسيار پيچيده کنونی را نداريم. همه چيز برايمان زود تعريف می شود. زود آشنا می شود و رمز زدايی می گردد. ما همه چيز را زود ياد می گيريم. دير هم می فهميم که زود ياد گرفتن می تواند کار دست آدم بدهد و ميانبر زدن افت و خيزدارد و گاه بهايی بس گزاف.
امروزه در غرب، سخن از بررسی 360 درجه ای می شود. يعنی که نورافکن ذهن را – با کمک ابزار الکترونيکی - برگرداگرد پديده مورد بررسی انداختن و چشم اندازی چاررويه از آن داشتن. آنگاه دريافته ها از آن چشم انداز گوی گون را با چشمداشت به دستاوردهای دانشی درباره آن پديده، در چرخه استراتژی های پيچيده سنجيدن و سپس پژوهيدن و پالودن پايانداد ِ آن در کميته های رگبارذهنی سُفتن1
اين شيوه بررسی را کجا و شيوه ِ يک درجه ای ما. مايی که خودمان را درجه يک می دانيم و هنر را نزد ايرانيان و بس.
...................
1. Brain Storm؛ نشستی که درآن زبدگان و کارآمدن رشته ای، به پديده مورد بررسی می انديشند و در آن می پيچند و ساعتی با ژرف انديشی، زير و بم آن را می سنجند. خودمانی ترش می شود بند کردن ِ جدی به چيزی، کاری و يا برنامه ای.
