کارم از گـریه گذشـته ست، بدان می خـندم 

.

خداوندا، دلی دُر دانه اش ده
توانِ ماندن اندر خانه اش ده

دل او را به من نزدیکــتر کـن
گریز از ناکس و بیگانه اش ده

بجز من، مهر هر کس در دل اوست
بـرون ریـز و دلـی دیـوانه اش ده

به گردِ شمع سوزانِ وجودم 
خـدایا حالتِ پـروانـه اش ده

در آن زلف پریشانِ دل انگیز
از انگشتان دستم شانه اش ده

ولی گر آنچه می گویم، نشاید
خـدایا، پیـجری جـانانه اش ده

اسـتثمار سـایبری 

 انفجارِ بی سیم ها و پیجرهای رزمندگان حزب الله، چشم اندازِ  رزمی تازه ای را در دیدرس همگانی گذاشته است. می گویم "در دیدرس"، زیرا که خرابکاری الکترونیک اکنون سال هاست که بخشی از جنگ سایبری بوده است اما اکنون با این رویدادِ ویرانگر، توجه جهانیان را بسوی خود کشیده است. پیشاپیش باید یادآور شوم که این کردارِ تروریستی، جنایت برهنه و آشکاری علیه بشریت بود و بازتاب های آن، استراتزی های رزمی بسیار زیانبار و انسان ستیز و ضد اخلاقی خواهد داشت که من به دونمونه ی آن اشاره می کنم:

 نخست این که این آتش افروزی، امنیتی کردن اشیاء و اجناسِی که کاربردِ روزمره دارند است. برای نمونه، از این پس می توان پنداشت و باور کرد که ابزارهای الکترونیکی که از چین و امریکا و دیگر کشورهای صنعتی صادر می شوند، می توانند با توان انفجاری که در خود دارند، سرمایه گذاری آسان و ارزان نظامی باشند. به این معنا که اگر هر تلفن، کامپیوتر، تلویزیون، کنتور و موتور برق، اتومبیل، قطار، هواپیما، کشتی و هرآنچه با برق کار می کند و موج گیر و وایفا دارد، تراشه ای انفجاری درخود داشته باشد، می تواند در هنگام جنگ بکار افتد و به یکباره کشوری را به آتش بکشد و میلیون ها نفر را بکام مرگ بفرستند. حتی با خوش بینانه ترین نگاه، می توان پنداشت که هریک از این ابزار می تواند با داشتن دوربین و میکروفون و ردگیر، اطلاعات زمانمند آنی در همه ی ساعات شبانروز، برای سازنده ی آن ابزار و شبکه ی امنیی حکومت آن کشور بفرستد.

 دیگر آن که صنعت و تکنولوژی برداری فرهنگی دارد که سبب می شود سودِ هر دستاوردِ تازه برای مردم کشور صادر کنند باشد و زیان های آن برای مردم کشورهای وارد کننده. ابزارِ جنگی سایبری نیز پیرو همین منطق است. این ابزار، ساختار و بافتارِ فنی و دیجیتال پیشرفته ای دارند که اطلاعات و مهارت های کاربردی آن ها در دسترسِ کشورهای پیرامونی نیست و شاید هرگز نیز نباشد.  جنگِ سایبری نیاز به داشتنِ اطلاعاتِ چند - رسانه ای زمانمند و زنده دارد. کشورهایی که سازوکارِ گردآوروی اطلاعات درست و دقیق و زمانمند ندارند، نه توان هماوردی با آن را دارند و نه تابِ درگیری در چنان جنگی. نمونه ی زنده ی این چگونگی، جنگِ میان اسرائیل و ایران است که در آن، اسرائیل با اطلاعاتِ بهتر و بیشتر و زمانمندتر، برتری داشته است و تاکنون در ایران و هرجای دیگرِ جهان، هرکس راه خواسته، کشته است و هرجا را لازم دانسته، بمباران کرده است.

بله، جنگ، سایبری، بلای ویرانگر تازه ای ست که ای بسا در آینده یا نه چندان دور، به دوره تازه ای از استثمار کشورهای پیرامونی، یعنی کشورهایی که دسترسی به دانش و امکانات دیجیتال و روباتیک و هوش مصنوعی ندارند،کشیده شود. مباد.

یا جهان دیوانه باشد یا که من (نیمایوشیج) 

پرسید: "کجاست اون جهان بهتری که سالهاست نویدش را می دهی؟"

جواب داد: "بحث را بجای خوبی کشوندی". سپس چیزکی در دستش گذاشت و گفت: "یک ذره از این مواد بزن تو رگ و ببین به چه جهان بهتری می توان رسید." 

تب، ترفند ماندگاری 

 بخشی‌ از برآیندهای‌ هر بیماری‌، ناشی‌ از واکنش‌ های‌ دفاعی ‌ِبدن‌ در برابر آن‌ است‌. تب‌، زکام‌ و سرفه‌ که‌ در پی‌ِ سرماخوردگی می ‌آیند، نمادهای‌ این‌ بیماری‌ نیستند‌، بلکه‌ واکنش‌ برآیشی‌ِ بدن‌ِ هر جانور در برابرِسرما خوردگی ‌هستند. پیش‌ گیری‌ از این‌ واکنش ‌ها، گاه‌ زمان‌ِ بیماری‌ را درازتر می کند. کلوگر، تب‌ شناس‌ِ بزرگ‌ امریکایی‌ در این‌ باره‌ نوشته است؛

 "امروزه‌ نمايه های بسیاری‌ در دست‌ است‌ که‌ نشان‌ می‌ دهد که ‌تب‌، یکی‌ از کردارهای‌ پایدارِ برآیشی‌ است‌، که‌ در واکنش‌ به ‌بیماری ‌های‌ عفونی‌ پديد می آيد. وی‌ بر آن‌ است‌ که‌ توانایی‌ِ تب ‌کردن‌، بیش‌ از یکصد ملیون‌ سال‌ِ پیش‌ برآمده‌ است و به فهرست کردارهای برآیشی جانوران افزوده شده است‌."

 بنا به‌ نوشته ی  کلوگر، تب- بُر، بیماری‌ را طولانی ‌تر می‌ کند و واکنش‌ِ طبیعی‌ بدن‌ نسبت‌ به ‌بیماری‌ را خنثی‌ می‌ سازد.

 پژوهش ‌های‌ دیگری در این‌ زمینه‌ نشان‌ داده‌ است‌ که‌ حتی‌ جانوران ‌ِخونسرد، در هنگام‌ِ ابتلا به‌ بیماری ‌های‌ عفونی‌، در پی‌ بالا بردن‌ دمای‌ بدن‌ خود بر می‌ آیند. مارمولک‌، یکی‌ از این‌ جانوران‌ است‌ که‌ هنگام‌ِ ابتلا به‌ بیماری ‌های‌ ویروسی، به‌ سوراخی‌ آفتابرو می‌ خزد و گرمای ‌بدن‌ خود را تا ۲ درجه‌ بالاتر می‌ برد. خرگوش ‌های‌ نوزاد که‌ توانایی‏ ‏تب‌ کردن‌ ندارند، در هنگام‌ بیماری‌ در گوشه‌ ای‌ گرم‌ می‌ نشینند. خرگوش‌ِ بزرگسال‌ توانایی‌ تب‌ کردن‌ دارد. در آزمایشی‌ بر روی‌ خرگوش‌ بزرگسال‌، آشکار شد که‌ پایین‌ آوردن‌ِ دمای‌ بدن‌ خرگوش‌ باداروی‌ تب‌بُر، احتمال‌ مرگ‌ آن‌ را بیشتر می‌ کند.

 تب‌ کردن‌ در هنگام‌ بیماری، ناشی‌ از برهم‌ ریختن‌ِ سیستم‌ کنترل‌ دمای‌ بدن‌ نیست‌، بلکه‌ واکنشی‌ برآیشی‌ و قانونمند است‌. شوربختانه این چگونگی پزشکی سنتی هنوز در نیافته است.

آوردگـاهِ وسـوسـه