شورِ آتش در نگاهش بود
شکلِ تب در اوجِ بی تابی
شعله ور، آسیمه سر
پرپر زنان، اینجا و آنجا
در وجودِ خود نمی گنجید.

اهلِ آتش بود
تا بسوزد
تابسوزاند
تا جهانی دیگر از
خاکستر آن برفروزاند.

زندگی زنجیرِ نرمی بود
سرگردان و پیچان
دورِ انگشت اش.
سوت زن، آوازخوان، از سنگلاخ ناروایی ها گذر می کرد
چرخ با سرگیجه در مشت اش.

نزدیک به همه ی رفتارها و کردارهای آدمیان در شکل ها و شیوه های گوناگون اش، گونه ها و نمونه هایی از رفتارها و کردارهای میمونی ست که بخش بزرگی از آن در پنجاه میلیون سال گذشته در میان میمون های گروه زی بویژه گونه های عنتر و گوریل در جنگل ها، دشت ها و دمن ها در پاسخ به نیازهای زیستبومیِ این جانوران شکل گرفته است و بخش اندکی از آن نیز در هزاره های نزدیک، در بیابان های گرم و سوزان، در پی انبوه شدنِ شمارِ گونه ی انسان. همه ی آموزه ها و گزاره ها و پذیره های دین ها و آئین ها و گرایش ها و نگرش ها و ایدئولوژی ها و نیز، همۀ ترفندهای انسان فریبی، برای پنهان کردنِ این حقیقت پدید آمده است تا انسان را تافته ی جدا بافته ای نشان دهد. حقیقتی که پوشاندن و پنهان داشتنِ آن با لایه های دروغینی از واقعیت های ساختگی از هزاره های کهن تا به امروز توانسته است دکان های سودآوری برای فریبکاران و ترفند بازان و معرکه گیرانِ آئینی، دینی و اخلاقی باز کند.

دنبـــاله :