روزی ما خشم ِ خاموش ِشما را فرياد خواهيم کرد
و چشم اندازِ آرزوهايتان را
بر دروازه فردا خواهيم نشاند

هنوز لاله ياد شما را در ما روشن می کند
خاموشی ِ فرياد ِ شما را
تا هرکه از ما
هرکه و هرجاست
سر از خاک و لاک ِ خويش برآرد.

...تاريخ قبايی بی قواره بود
و آدمی، بيگانه با خويشتن خويش
هر راه،
زبان ِ چاهی بود
و هر ستاره،
کور سويی بسوی گمراهی

آنگاه فرياد ِشما
نهيبیِ که آبروی جهان شد
و تار و مار ِ دهشت و ديو

آنگاه شما

روشن تر از هر آينه
خورشيد را بنام صدا کردی.

...........
ابراهیم هرندی

نوشته های دیگر:

رویدادهای و روندهای چند ماه گذشته، چنین می نمایند که بساط نادانی و نکبتی که اکنون چهاردهه است که در ایران بنام حکومتِ اسلامی گسترده شده است، در آستانه ی برچیده شدن است. البته برای بلعیدنِ لقمه ای به بزرگیِ ایران، دشمنانِ و دیوهای بزرگی نیز چنگ ها سوده و دهان ها گشوده اند. بی هیچ گفتگو، اکنون بسیاری از این دشمنان، در پشتِ پرده در پی ساخت و پاخت با یکدیگر و با ملایان هستند تا خیزش مردمِ ایران را خاموش کنند تا خود دستی در آن خوان یغما داشته باشند. اما این چگونگی را باید بخشی از تهدیدهای همیشه در راه دانست و نقشه ی راه را با چشمداشت به واقعیت های موجود کشید. خوشبختانه روزگارِ ما روزگارِ رسانه های خبررسانِ آنی و درگیرشونده است. از سویی نیز، حساسَیت و آگاهیِ مردم در پیوند با با حقوق شهروندی شان چنان است که دیگر نمی توان بی چشمداشت به خواسته های آنان به دادوستد با حکومت های خودکامه پرداخت.

هواخواهانِ رژیم کنونی می گویند که اگر مردم بپاخیزند، ایران مانند عراق و سوریه می شود. اما بسیاری از مردمِ عرب، این سخن را نگرشِ وارونه می دانند و برآن اند که لبنان وعراق دیریست که مانندِ ایران شده است. فشارهای دینی درآن کشورها، باهمی، مدارا و شکیبایی را از مردم گرفته است و تنگ نظری، دیگر ستیزی و یکسویه نگری را افزایش داده است. می گویند که هدفِ حکومتِ اسلامی در ایران، ایرانی کردنِ خاورمیانه است. دیروز لبنان و عراق، امروز سوریه و یمن و اگر جلویش گرفته نشود، فردا بحرین و عربستان و سودان و حتی پاکستان.

دنبــــــــاله