برآيش و بيماری 

بررسی درد و درمان از ديدگاه برآيشی، رويدادی تازه در جهان پزشکی‏ست. پزشکی برآيشی شاخه‏ای بسيار نو و نويده دهنده از درخت تنومند دانش پزشکی‏ست که بی‏گمان گستره دردشناسی و درمانگری را در آينده‏ نزديک دگرگون خواهد کرد. بزرگترين تفاوت پزشکی برآيشی با پزشکی سنتی در چشم انداز اين دو از ارگان زنده است. پزشکی سنتی، تن هر زينده را دستگاه کاملی برای زيستن می‏داند و درد را خرابی بخشی از اين دستگاه می‏شناسد. پزشکی برآيشی، تن زيندگان را ماشين سپارش ژن‏های آن تن به نسل آينده می‏داند. ابزاری برای ماندگاری تا زمانی که تن، آماده سپردن ژن‏ها به نسل آينده گردد و از آن سپس روبه پيری و فرسودگی و فرتوتی و نابودی گذارد. زيست شناسیِ ِبرآيشی، زيندگان را هستارانی هماره دگرگون شونده می‏پندارد و ساختار تن آنان را نمادی بازتابی از شيوه بهره‏گيری آنان از زيست‏ بومشان می‏داند.

پژوهش‏های آغازين در گستره پزشکی برآيشی، نويد انقلابی ژرف و عالمگير را در زمينه درمان شناسی بيماری‏های پستانداران می‏دهد.1 پاره‏ای از اين پژوهش‏ها در پی رازگشايی از چيستی چندی از بيماری‏های فراگير، مانند؛ افسردگی، آسم، آلرژی‏ها و ناخوشی‏های زايمانی‏ست. بررسی‏های کنونی اين گمانه راه برانگيخته است که اين بيماری‏ها بايد ريشه در رفتارهای و کردارهای فرهنگی انسان در چند سده گذشته داشته باشند. برای نمونه، فرهنگ بهداشت در چند دهه گذشته در ميان شهرنشينان، تورينه پادمانی (Immune system) تن انسان را که کارش مبارزه با ميکروب‏ها و ويروس‏ها و قارچ‏های و جانوران انگلی‏است، بی‏کار کرده است. روزگاری اين تورينه هماره در کار مبارزه با کرم‏های روده و انگل‏های گوناگون و سمجی بود که با خوراک و نوشاک به بدن انسان راه می يافتند. امروزه تصفيه آب و پاستوريزه شدن بسياری از خوردنی‏ها و افزايش آگاهی همگانی از بهداشت و خويشتنداری و ميکروب شناسی و دسترسی به آب گرم و اجاق و يخچال و هواکش و فيلتر و مواد شيمايی شوينده و کاربرد هزار و يک دستگاه مدرن در زندگی روزمره شهری، چندان دشمنی برای بدن انسان نمانده است که دستگاه نگهبانی تن به مبارزه با آن بپردازد. از اينرو، اين تورينه با حساسيت بيشتر، به اندک گرده گياهان و يا قارچ ميکروب ميوه‏ها واکنش نشان می‏دهد و انسان را نازک نارنجی‏تر و آسيب‏پذيرتر کرده است.

.............
همچنين نگاه کنيد به اينجا و اينجا