نوروز، بی گندم ِ سبز و سفره می آید. 

نوروز، این نماد کهنِ نورویی گیاهان و نوزایی آهوان و نونهالی بهار، هرگز در درازنای تاریخ، ایرانیان را مانندِ امسال، افسرده و اندوهناک و آسیمه سر ندیده است. هرگز سُفره ی نوروزی ایرانیان، این گونه بی سور و شور نبوده است. شاید هرگز در گذارِ تاریخ دراز- دامن ایران-زمین، پدران و مادرانِ این سان در برابر فرزندان خود سرافکنده و شرمسار نبوده اند و این چنین از آمدن نوروز نهراسیده اند و بیمناک نبوده اند. چه کسی می پنداشت که روزگاری ایرانیان برای فراهم آوردن سور و ساتِ نوروزی، در اندیشه ی فروختن کلیه و دیگر اندام های تن خود و یا ناگزیراز آن باشند؟ گناهِ گریزِ ناگزیر مردمانی که از این آئین باستانی - که در هزاره های گذشته - هنگام جشن و شادی و گل برافشاندن و می در ساغر انداختن بوده است، برگردنِ کیست؟

 اگرچه نوروز رویدادی طبیعی وتقویمی ست، اما بُردارِ انسانی آن، ذهنی و عاطفی ست. ایرانیان درگذارِ تاریخ، نوروز را هنگام جشن و شادی و شادخواری و خوشنوشی و گل برافشاندن و می در ساغر انداختن، می پنداشته اند. منوچهری دامغانی، این شادخوارترین شاعر سده پنجم، نوروز را "روزگارِ نشاط و ایمنی" خوانده است و حافظ آنرا بی باده، خوش نمی داشته است. اما شوربختانه نوروز در نیم سده ی گذشته، برای ایرانیان، آیندی تقویمی بوده است. چرا؟  

 شاید از اینرو که در ایران، آنچه "جامعه" پنداشته می شد، در این چند دهه، از میان رفته است. اگر جامعه را گروهی از مردمانی با ارزش ها، آرمان ها، باورها و قوانین و نهادهای مشترک، در سرزمینی مرزبندی شده با حکومت و یا دولتی پذیرفته شده از سوی سازمان ملل متحد بدانیم، آنگاه باید بپذیریم که چیزی بنام "جامعه" در ایران کنونی وجود ندارد. اگر بپذیریم که چنان چیزی، زمانی در ایران وجود داشته است، اکنون حکومتی که نماینده ی بخش بسیار کوچکی از ایرانیان است، همه ی ارزش ها، آرمان ها، باورها و قوانین و نهادهای مدنی آن جامعه را در گذشته ی نزدیک، به گونه ای هدفمند و سیستماتیک ریشه کن کرده است و هیچ آلترناتیوی نیز برای جایگزینی آن ها نداشته است و ندارد. اکنون آنچه جامعه انگاشته می شود، انبوه میلیونی مردمانی ست که بیگانه وار، ناگزیز از زیستین در کنار یکدیگرند. این گونه است که ما اکنون هیچ چیزمان به هیچ چیز نمی ماند و همچنان دوره می کنیم شب را و روز را.  

دنبــــاله  

آتش بس ِ يک طرفه نمیشه. 

وى گفت ما در احاديث و روايان هيچ سندى نداريم كه نشان دهد كه اين عمل مذموم و بيهوده، كار خوبى است. آيا شما جايى ديده و يا شنيد ه ايد كه نعوذبالله، رسول الله (ص) و يا يكى از اهل بيت، از روى آتش پريده باشند. يا لااقل يكى از بچه هاى آنها مثل سكينه و رقيه به چنين كارى دست زده باشند. حتى در روايات آ مده است كه اگر پريدن از روى آتش، جنبه درمانى هم داشته باشد، بازهم خلاف شرع و عقل است. پس لطفاَ كسى داشتن زردى را براى پريدن از روى آتش بهانه نكند كه قبول نيست.

وى افزود: پس با اين حساب، نبايد انتظار داشت كه يك طرف دستش باز باشد كه در اين شب، هر آتشى كه مى خواهد، به سود امريکا و اسرائيل بسوزاند، ولی طرف مقابل دست روى دست بگذارد و فقط نظار گرِ توطئه هاى اجانبی كه با اين كار مى خواهند كشور ما را به آتش بكشند، باشد. درست است كه صبر ما انقلابى است اما بهرحال كاسه صبر انقلابى ما كاسه است نه ديگ.

نامبرده افزود، حالا كه صحبت از ديگ شد، بايد بگويم كه بحمدالله، ديگهاى اتمى ما، همه پر از اورانيومى است كه در تنور هاى ديجيتال، - به کوری چشم امریکا و اسرائیل و انگلیس - در حال دم كشيدن هستند. وى گفت كه شك ندارد كه فرهنگ غنى اسلامى ما، اين اورانيوم ها را از اورانيوم هايى كه در اروپا و امریکا وجود دارد، غنى تر خواهد كرد و دنيا خواهد ديد كه چطور براى اولين بار، اورانيوم 24 عيار دبشِ ولایی در كشور ما ساخته خواهد شد. هنگامى كه در آن ديگ ها را بر داريم، خواهيد ديد كه يك به كورى چشم دشمن چنان خوش پخت و غنى خواهد بود كه يك وجب روغن، روى آن باشد و همگی با هم از شادی - ورجه ورجه کنان- سرودِ "سلام فرمانده" را بخوانیم. 

خودم کردم که لعنت بر خودم باد! 

به گزارشِ سایت بلومبرگ، میلیاردهایی که دور ترامپ جرگه زدند و در مراسم سوگند او شرکت کردند، تاکنون 209 میلیارد دلار از برنامه های اقتصادی او زیان دیده اند. البته ترامپ تا به امروز تنها درباره ی آنچه می خواهد بکند، سخن گفته است و هنوز دست بکار نشده است. اما سخنانِ پریشان و هذیانی او بازار سرمایه و بورس نیویورک و اقتصادِ جهان را چنان به هم ریخته است که دیروز - دوشنبه 10 مارس – بدترین روز برای بورس نیویورک در پنج سال گذشته بوده است. اگر این روند دنباله داشته باشد، همه دستاوردهای بازرگانی و اقتصادی دروران بایدن تا چند هفته دیگر واپس رانده خواهد شد.

در کشورهای دموکراتیک، بازارِ بورس، حقیقی ترین سنجه ی پساپیش رفتن اقتصاد کشور است. سنجه ای که همه ی فریب ها و نیرنگ ها و ترفندهای مردم  فریبی را آشکار می کند.  

https://www.bloomberg.com/news/articles/2025-03-10/billionaires-at-trump-s-swearing-in-have-since-lost-200-billion