می آيــد و نـمی آيــد، نـــوروز، ســال ها ســال اســت
يعنی که سال ها سال است که حال ما همين حال است
تـحـويل مـی شــود سـالی، آنـگاه مـی زنـی فــالی
شايد که نو شود حالی، نه، بازهم همان فال است!
گويند روز پيروزی ست، نوروز راز بهروزی ست
اما کـدام پيـروزی، يا اين چـه "احسـن الحال" است؟
چون ره بـَرَد به بهروزی، خواب و خـيال نـوروزی
کی نو شود زمان تا کار براين روال و منوال است؟
نـه، نـو چگونـه گـردد روز، تا ســرزميـن مـا هـر روز
يا دست شاه خود خواهی ست، يا دست شيخ ِرمال است
فـرقی نمی کـند تا کـه، اين آش هســت و اين کاســه
کاين زادروز جمشيد است يا روز شيخ خلخال است
تا روزگـار ما اين اسـت، تا دل غمـين و چرکـين اسـت
هر روز، همچو ديروز است، هر بُرج، بُرج اغفال است
بـردار دسـت از ايـن بـازی، وز ايـن خـيال پـردازی
این شیر بی سر و يال است، اين مرغ بی پروبال است
کی تازه می شـود حالی، تا نو شـود دل و بالی
می آيد و نمی آيد – نوروز- سال ها سال است
......
(ابراهیم هرندی)
بازگشت
