گستره همگانی آزادِ ما که به چند رسانه
برونمرزی محدود می شود، آلوده به خرافه است و از پرسش ها و گفتمان های زمانمند و
سودمند و معنادار تهی ست. اين گستره نيز، چون ديگر بخش های فرهنگ ايرانی، بحرانی
ست و می تواند هر نگرنده بيگانه با ان فرهنگ را به اين نتيجه برساند که اين
نويسندگان و فرهنگيان ايرانی هنوز خود را از کلاف دست و پاگيرِ ذهنيت افسانه ای
قرون وسطايی رها نکرده اند و جغرافيای خيال آنان گستره باورها و آرزوها و آرمان های
روزگاران باستان و نمادها و نمايه های آن است.
دنبــــاله...
